بررسی کاربرد ضایعات و محصولات کشاورزی در فرآیند فروشویی کانسنگ اکسیدی منگنز به عنوان احیاکننده

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری دانشگاه صنعتی امیر کبیر، تهران، ایران

2 استاد دانشگاه صنعتی امیر کبیر، تهران، ایران

3 استادیار دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

چکیده

مقدمه و هدف: منگنز و فراورده‌های آن در صنایع مختلف از جمله باتری‌سازی، صنایع متالوژریکی و شیمیایی کاربردهای زیادی دارند. در سال‌های اخیر، استفاده از منابع کم عیار منگنز به دلیل کم شدن کانسنگ‌های پرعیار منگنز مورد توجه قرار گرفته است. روش‌های مختلفی از جمله روش‌های ثقلی برای فرآوری کانسنگ‌های اکسید منگنز وجود دارد. روش‌های پیرومتالورژی، بیوهیدرومتالورژی و هیدرومتالورژی برای استحصال منگنز از منابع اکسیدی منگنز مورد استفاده قرار گرفته‌اند. فروشویی در محیط اسیدی یکی از روش‌های فرآوری منابع کم‌عیار منگنز می‌باشد که در آن وجود یک عامل احیاکننده برای انحلال کانسنگ منگنز ضروری است.
مواد و روش‌ها: در مطالعات قبلی از عوامل احیاکننده‌های مختلف از جمله دی اکسید گوگرد، پراکسید هیدروژن، سولفات آهن، میکروارگانیسم‌های مختلف و مواد شیمیایی آلی استفاده شده‌اند. دسته‌بندی‌های مختلفی برای احیاکننده‌های مورد استفاده در فرآیند فروشویی کانسنگ اکسید منگنز وجود دارد. یکی از این موارد، احیاکننده‌های گیاهی می‌باشد که در آن عامل احیاکننده حاوی ترکیبات شیمیایی مانند گلوکز و ساکارز است. زیست سازگاری، مقرون به صرفه بودن و در دسترس بودن از مزایای احیاکننده‌های گیاهی در فروشویی کانسنگ اکسید منگنز می‌باشد.
نتیجه‌گیرى: پوست موز، ضایعات چای، کاه پیش‌عمل‌آوری شده، پودر برگ‌های خشک، ملاس نیشکر، خاک اره بامبو، پوست پرتقال و ذرت از جمله احیاکننده‌های گیاهی هستند که در فروشویی کانسنگ‌های اکسید منگنز استفاده شده‌اند. در بین احیاکننده‌های گیاهی بیشترین و کمترین میزان بازیابی استحصال منگنز به ترتیب با ضایعات چای و خاک اره بامبو حاصل شده است. عوامل احیاکننده گیاهی به زمان واکنش بیشتر و دمای بالاتر در مقایسه با احیاکننده‌‌های شیمیایی نیاز دارند. به طور کلی، استفاده از ضایعات و پسماندهای کشاورزی به جای مواد شیمیایی در فرآیندهای مختلف فروشویی به دلایل مختلفی از جمله هزینه کم، بهبود مدیریت پسماند کشاورزی و غیره می‌تواند مناسب باشد.

کلیدواژه‌ها